Wszyscy chcemy być piękni i zdrowi. Dlatego więc, wszelkie mankamenty i niedoskonałości, które zauważymy na swoim ciele, często budzą w nas niepokój. Zwłaszcza, jeśli zmiany chorobowe pojawiają się w miejscach widocznych – takich jak: twarz, głowa, dłonie. Przeważnie są to zmiany mało estetyczne, co tym bardziej sprawia, iż poczucie własnej wartości mocno spada, a czasem ze względu na długość leczenia niektórych schorzeń, może być wręcz przyczyną stanów depresyjnych. Zmiany łuszczycowe to poważny problem, który znacznie obniża jakość życia. Często są to zmiany bolesne, które wykluczają nas z wykonywania codziennych czynności, czy pracy zawodowej.
Zmiany łuszczycowe w obrębie płytki paznokciowej współwystępują w 50% przypadków osób cierpiących na łuszczycę zwykłą oraz w 90% przypadków osób chorych na łuszczycowe zapalenie stawów. Znane są przypadki, gdy łuszczycowe zmiany paznokciowe są jedynym objawem klinicznym łuszczycy, za sprawą których pacjent trafia do dermatologa.
W patogenezie łuszczycowych zmian paznokciowych główną rolę odgrywają czynniki genetyczne oraz środowiskowe, takie jak: urazy mechaniczne oraz infekcje. Do wystąpienia łuszczycy paznokci może dojść nawet kilka lat wcześniej, zanim pojawi się ona na skórze.
Jaki jest obraz kliniczny, czyli objawy łuszczycy paznokci?
Dużą rolę odgrywa tutaj lokalizacja procesu chorobowego na płytce paznokcia – obraz kliniczny jest znacznie zróżnicowany:
- macierz paznokcia – rozpoznaje się występowanie punktowych zagłębień – tzw. naparstkowanie płytki paznokciowej, poprzeczne linijne bruzdy, szorstkość oraz złuszczanie paznokci. Zwłaszcza zrogowacenie i złuszczanie paznokci należą do najczęstszych objawów łuszczycy.
- łożysko paznokcia – obserwujemy w ten czas tzw. plamy olejowe – żółtobrunatne, plamy łosiowe – zmiany mają wtedy kolor żółtopomarańczowy. Proces chorobowy charakteryzują również: zgrubienie, wybroczyny, kruchość, onycholiza (odklejenie płytki paznokcia od łożyska) oraz hiperkeratoza podpaznokciowa.
W przypadku paznokci dotkniętych łuszczycą zmiany mogą pojawić się na wszystkich paznokciach oraz na tkankach otaczających, zadając choremu ból.
W przypadku łuszczycy paznokci zmiany są charakterystyczne. Jeśli istnieją wątpliwości w rozpoznaniu chorobowym, badanie histologiczne będzie rozstrzygające. Pomoże ono odróżnić łuszczycę paznokci od grzybicy paznokci (grzybica dermatofitowa paznokci), z którą to bardzo często jest ona mylona.
Sposoby leczenia łuszczycy
Leczenie łuszczycy paznokci to długotrwały proces, na który pacjent musi się przygotować i uzbroić w niezbędną cierpliwość. Dobór odpowiedniej metody leczenia zależy między innymi od ogólnego stanu zdrowia chorego, przebiegu i rozległości postaci łuszczycy oraz wykluczeniu łuszczycowego zapalenia stawów.
Podstawa leczenia łuszczycy w lżejszym stadium chorobowym, ogranicza się do stosowania miejscowych preparatów na płytkę paznokcia oraz wału okołopaznokciowego. Lekiem pierwszego wyboru będą glikokortykosteroidy i pochodne witaminy D3. W łuszczycy paznokci stosuje się równocześnie preparaty
o działaniu keratolitycznym, czyli złuszczającym zrogowaciały naskórek w obrębie paznokci.
Niekiedy w przebiegu łuszczycy zalecane jest leczenie zewnętrzne i ogólne. W leczeniu miejscowym na płytkę chorego paznokcia stosuje się wspomniane już glikokortykosteroidy, pochodne witaminy D, retinoidy oraz cygnolinę. Leczenie często nie daje zadowalających efektów ze względu na problem przenikania substancji leczniczych przez paznokcie zajęte łuszczycą. Proces leczenia łuszczycy można poszerzyć o stosowanie naświetlania metodą SUP311 lub PUVA. Bardziej sprawdzają się one
w przypadku leczenia łuszczycy skóry.
Metotreksat
Leczenie ogólne łuszczycy paznokci oznacza włączenie: metotreksatu, acytretyny, cyklosporyny. Stosowane w przebiegu łuszczycy skóry, pomagają pozbyć się zmian łuszczycowych paznokci. Metotreksat – to jeden z podstawowych leków zarejestrowanych do leczenia łuszczycy skóry. Lek znany
w medycynie od dziesięcioleci, zastosowanie w dermatologii i leczeniu łuszczycy znalazł już w 1951 roku. To lek cytotoksyczny – antagonista kwasu foliowego – bardzo pomocny, by leczyć łuszczycę.
Odpowiednie leczenie łuszczycy może przyjąć formę doustną lub formę zastrzyków – zależy od stopnia zaawansowania zmian oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Należy jednak zadać sobie pytanie, czy dystroficzne paznokcie łuszczycowe to wystarczające wskazanie do stosowania tak toksycznych leków, które mogą powodować wiele skutków ubocznych. Nasilenie zmian ma tutaj podstawowe znaczenie. Choroby paznokci leczy się długo, nie jest to dla pacjenta łatwa droga. W cięższych postaciach łuszczyca naprawdę potrafi uprzykrzyć życie. To przewlekła choroba, której początek może się zacząć od jakiegokolwiek czynnika drażniącego, czy to w pracy, czy podczas spędzania wolnego czasu – na przykład w ogrodzie. Łuszczyca paznokci niestety narzuca nam pewne zalecenia pielęgnacyjne: należy dbać, aby paznokcie były krótko przycięte , stosować rękawice ochronne w pracach domowych i ogródku, starać się unikać skaleczeń oraz urazów.
Leczenie łuszczycy to również dieta
U osób z nasiloną łuszczycą paznokci niezwykle ważna jest odpowiednia dieta. Wybierajmy produkty naturalne i żywność nieprzetworzoną. Dieta powinna być odpowiednio zbilansowana, bogata w nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3. Znajdziemy je np. w rybach takich jak: makrela, łosoś czy szprotki.
Objawy choroby złagodzi także przyjmowanie z pokarmem siemienia lnianego, migdałów, orzechów włoskich oraz pełnoziarnistych produktów zbożowych – zawierają one dużo błonnika pokarmowego, który obniża CRP w organizmie. Wszyscy wiemy jak ważna jest dieta i jak wiele dobrego może zdziałać! W leczeniu zmian łuszczycowych również! Oczywiście rezygnujemy z wszelkich używek, bo im nic dobrego raczej zawdzięczać nie będziemy – tego możemy być pewni. Do tego pamiętajmy o odpowiednim nawodnieniu (bez względu na to, czy chorujemy na łuszczycę, czy nie :)!) oraz codziennej suplementacji witaminy D.