Naczyniaki to łagodne zmiany nowotworowe. Wywodzą się z układu naczyń: tętniczych, żylnych, limfatycznych i włosowatych. Występują zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. W większości przypadków rodzimy się z naczyniakiem lub pojawia się on w pierwszych miesiącach życia. Naczyniaki są zwykle łagodne i nie zagrażają zdrowiu, jednak w niektórych przypadkach mogą wymagać leczenia. Jakie są przyczyny powstawania naczyniaków? Mechanizm nie jest do końca znany.
Objawy naczyniaków
Objawy naczyniaków zależą od rodzaju naczyniaka i jego lokalizacji. Powstają na skutek nieprawidłowo rozwiniętych naczyń krwionośnych. Naczyniaki krwionośne i jamiste są zwykle: czerwone, fioletowe lub niebieskie. Z kolei naczyniaki gwiaździste są małymi, czerwonymi lub niebieskimi gwiazdkami na skórze. Naczyniaki włośniczkowe są zwykle niewidoczne i nie powodują żadnych objawów. Naczyniak wątroby może powodować bóle brzucha
i inne objawy związane z zaburzeniami czynności wątroby.
Rodzaje naczyniaków jako łagodne zmiany nowotworowe
- Naczyniak krwionośny rubinkowy– występuje na powierzchni skóry i jest wynikiem nadmiernego rozrostu naczyń krwionośnych. Naczyniak krwionośny może być płaski lub wypukły. Te niewielkie czerwone punkciki pojawiają się już po 30 roku życia, częściej u osób starszych po 60 roku życia. Ryzyko pojawienia się naczyniaka rubinowego wzrasta wraz z wiekiem, gdyż jest to powiązane ze zmianami hormonalnymi, które zachodzą w organizmie oraz uwarunkowaniami genetycznymi. osiągają wielkość do kilku milimetrów i nie są groźne dla pacjenta.
- Naczyniak jamisty – występuje głównie na skórze twarzy i szyi. Jest to wynik nadmiernego rozrostu naczyń krwionośnych i limfatycznych. Często ma większe rozmiary i wygląda na skórze niczym rozlane wino. Przeważnie obejmuje jedną stronę ciała i nie zanika samoistnie.
- Naczyniak gwiaździsty – naczyniaki gwiaździste występują na skórze ciała. Powstają poprzez rozrost naczyń krwionośnych, które układają się w charakterystyczny sposób, niczym promienie. Zazwyczaj naczyniak gwiaździsty pojawia się na twarzy i skórze tułowia, częściej u dziewczynek i młodych kobiet.
- Naczyniak włośniczkowy – naczyniak ten ujawnia się w okresie niemowlęctwa i może zaniknąć do około 7 roku życia. Potocznie ta niegroźna zmiana nazywana jest „znamieniem truskawkowym”, gdyż charakteryzuje się wyrazistą czerwoną barwą i składa się z czerwonych plamek. Zmiana przeważnie jest niewielka, płaska, często umiejscowiona na skórze twarzy, karku, tułowia, głowy. Może mieć tendencję do powiększania się i uwypuklania podczas płaczu dziecka, natomiast zmiana uciśnięta blednie. Często zanika samoistnie.
- Naczyniak wątroby – jest to typ naczyniaka, który występuje w wątrobie. Jest zwykle łagodny, ale w niektórych przypadkach może wymagać leczenia. Zwłaszcza w sytuacji, gdy pojawia się ból lub inne objawy powodujące dyskomfort. Najczęściej diagnozowany przypadkowo podczas badania USG jamy brzusznej. Rozpoznanie naczyniaka możliwe jest również poprzez badanie tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Przeważnie te naczyniaki nie wymagają leczenia, chyba że zmiana jest dużych rozmiarów – powyżej 10 cm. Szerszą diagnostykę warto wziąć pod uwagę, gdy naczyniak wątroby szybko zwiększa swój rozmiar lub daje objawy, takie jak: gorączka, ból, zaburzenia krzepnięcia krwi, uciska na narządy sąsiadujące.
- Naczyniaki narządów wewnętrznych – występują w narządach wewnętrznych, takich jak wątroba, śledziona, płuca i mózg oraz naczyniak kręgosłupa. Są to zwykle łagodne zmiany, ale w niektórych przypadkach należy rozszerzyć diagnostykę i wdrożyć odpowiednie leczenie naczyniaków. W celu uzyskania diagnozy i odpowiedniego rozpoznania należy zgłosić się do specjalisty dermatologa.
Naczyniak u niemowląt
Naczyniak u niemowląt jest jednym z najczęstszych rodzajów zmian skórnych u nich występujących. Jest to łagodny nowotwór skóry, który zazwyczaj pojawia się w ciągu pierwszych kilku tygodni życia i rośnie przez pierwsze 6-12 miesięcy. Naczyniaki są wynikiem nadmiernego rozwoju naczyń krwionośnych w skórze, co powoduje pojawienie się czerwonej, wypukłej plamki na skórze dziecka.
Naczyniaki mogą występować w różnych częściach ciała, ale najczęściej pojawiają się na twarzy, głowie i szyi. Większość naczyniaków znika samoistnie w ciągu kilku lat, jednak niektóre mogą wymagać leczenia. W przypadku naczyniaków występujących w okolicy: oczu, uszu lub warg konieczna może być konsultacja lekarska, gdyż takie umiejscowienie może wpłynąć na funkcję narządów. Statystyki określają, iż naczyniaki krwionośne występują u 10% noworodków – częściej u dziewczynek.
Jeśli zauważysz, że Twoje dziecko ma naczyniak, skonsultuj się z lekarzem, aby potwierdzić diagnozę i ustalić najlepszy sposób leczenia. Tego typu zmiany pojawiają się w pierwszych miesiącach życia. W większości przypadków naczyniaki są łagodne i nie stanowią zagrożenia dla zdrowia dziecka, jednak ważne jest, aby dokładnie ocenić każdy przypadek indywidualnie i podjąć odpowiednie kroki w razie potrzeby.
Naczyniak twarzy – jakie są metody leczenia i jakie mogą być skutki uboczne?
Naczyniak twarzy to rodzaj zmiany skórnej, która zazwyczaj pojawia się u dzieci i niemowląt. Charakteryzuje się on nadmiernym rozrostem naczyń krwionośnych w skórze, co prowadzi do powstania czerwonych lub fioletowych naczyń. Zazwyczaj naczyniaki twarzy nie są niebezpieczne dla zdrowia, ale wyglądają nieestetycznie. Bywają przyczyną kompleksów i zaburzeń emocjonalnych u osób z tym schorzeniem. W zależności od typu naczyniaka twarzy i jego stopnia zaawansowania, istnieją różne metody leczenia, które należy skonsultować z dermatologiem.
Laseroterapia
Laseroterapia jest jednym z najczęściej stosowanych sposobów leczenia naczyniaków twarzy. Polega ona na nakierowaniu wiązki lasera na zmianę skórną, co powoduje uszkodzenie naczyń krwionośnych i ich stopniowe zanikanie. Energia laserowa oddziałuje na hemoglobinę i melaninę, wskutek czego zachodzi proces fotokoagulacji bez wpływu na sam naskórek. Laseroterapia jest skuteczna, ale może powodować krótkotrwałe skutki uboczne, takie jak obrzęk, zaczerwienienie i pieczenie skóry. Usuwanie naczyniaków płaskich laserem to najczęściej stosowana terapia tego rodzaju schorzenia. Do usuwania tego rodzaju zmian naczyniowych najczęściej stosuje się lasery : KTP oraz neodymowo – yagowe. Aby uzyskać satysfakcjonujące efekty leczenia naczyniaka skóry, zabiegi należy powtarzać. O ilości zabiegów decyduje lekarz. Na powodzenie terapii będzie miał wpływ rozmiar naczyniaka oraz intensywność zabarwienia. Usuwanie naczyniaków płaskich laserem to często zalecana terapia przez lekarzy specjalistów.
Skleroterapia
Innym sposobem leczenia naczyniaków i żylaków, gdzie wiązka lasera sobie nie poradzi jest skleroterapia. Metoda ta polega na wstrzykiwaniu specjalnego roztworu do zmiany skórnej, co powoduje skurcz naczyń krwionośnych i stopniowe zanikanie naczyniaka. Skleroterapia jest stosunkowo bezpieczna i skuteczna, ale może powodować skutki uboczne, takie jak ból, zaczerwienienie i obrzęk w miejscu wstrzyknięcia. W celu zaplanowania tego rodzaju leczenia należy zgłosić się do specjalisty chirurga.
Chirurgiczne usuwanie naczyniaka
Chirurgiczne usuwanie naczyniaka jest rzadko stosowanym sposobem leczenia naczyniaków twarzy. Polega to na usunięciu zmiany skórnej poprzez cięcie i szycie skóry. Metoda ta jest skuteczna, ale wiąże się z większym ryzykiem powikłań, takich jak blizny i zakażenie. Do leczenia operacyjnego naczyniaków kwalifikują się zmiany o bardzo dużym rozmiarze, które nie reagują na inne metody leczenia.
W niektórych przypadkach lekarz może zdecydować o oczekiwaniu na samoistne zanikanie naczyniaka. Zazwyczaj zmiany skórne u niemowląt i dzieci znikają same w ciągu kilku lat, ale u niektórych pacjentów naczyniaki mogą się utrzymywać do dorosłości. Naczyniaki z dużą tendencją do wzrostu można leczyć steroidami.
Wszystkie metody leczenia naczyniaków twarzy powinny być przeprowadzane przez doświadczonych dermatologów lub chirurgów plastycznych. W przypadku jakichkolwiek skutków ubocznych lub powikłań, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem i uzyskać poradę medyczną.
Naczyniak a ryzyko raka
Naczyniaki to łagodne nowotwory skóry, które zazwyczaj nie stanowią zagrożenia dla zdrowia. Jednak w niektórych przypadkach, szczególnie gdy naczyniaki są duże lub pojawiają się na niezwykłych obszarach skóry, mogą one zwiększać ryzyko rozwoju raka skóry. Dlatego ważne jest, aby regularnie sprawdzać swoją skórę pod kątem wszelkich zmian i zgłaszać je lekarzowi dermatologowi. Wczesne wykrycie i leczenie raka skóry jest kluczowe dla zapewnienia skutecznego wyleczenia. W przypadku podejrzenia raka skóry, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.
Naczyniak jest zwykle łagodnym guzem skórnym, który rozwija się z naczyń krwionośnych. Chociaż jest to zwykle zmiana niegroźna, istnieje pewne ryzyko, że naczyniak może ulec transformacji nowotworowej i stać się rakiem.
W większości przypadków naczyniaki są łagodne i nie wymagają leczenia. Jednak w niektórych przypadkach mogą rosnąć i powodować dyskomfort lub kompleksy. W takich sytuacjach lekarz może zalecić usunięcie naczyniaka.
Jeśli chodzi o ryzyko raka, to naczyniaki rzadko ulegają zezłośliwieniu. Zdarza się, że naczyniak może przekształcić się w nowotwór złośliwy, zwany angiosarkomą. Chociaż jest to rzadko spotykane, osoby z naczyniakami powinny regularnie je kontrolować i obserwować. Należy zawsze skonsultować się z lekarzem w przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów.
Większość naczyniaków jest łagodna i nie wymaga leczenia. W przypadku naczyniaków wczesnodziecięcych, większość z nich zanika samoistnie w ciągu kilku miesięcy lub lat.
W przypadku dużych naczyniaków lub naczyniaków, które powodują ból lub inne objawy, może być konieczne podjęcie leczenia zmian skórnych. Wybór metody leczenia zmian naczyniowych zawsze zostawiamy w rękach lekarza specjalisty.
Czy naczyniak jest dziedziczny?
Naczyniaki jako łagodne zmiany nowotworowe powstają wskutek nadmiernego namnażania komórek błony naczyniowej. Istnieją różne rodzaje naczyniaków krwionośnych opisanych powyżej, jednak główną z przyczyn powstawania naczyniaków są uwarunkowania genetyczne. W temacie naczyniaków niemowląt wiemy, iż rozwijają się do pierwszego roku życia dziecka. Te łagodne zmiany nowotworowe mają tendencję do samoistnego zanikania. Musimy jednak uzbroić się w cierpliwość, gdyż dzieje się tak dopiero, gdy dziecko ma 7 – 10 lat.